VAN COPPENOLLE  Herman

Beekstraat 22
3070 Kortenberg

02 7597717

1.	Legerdienst-atleet- huwelijk-psychomotorisch therapeut- docent atletiek-lic.kine -doctoraat-kinderen

 

-Na onze proclamatie vatte ik mijn legerdienst aan als verpleger bij de luchtmacht in Koksijde Ik kocht voor 26.000 BEF een tweedehands Pkaatje en kon daarmee in mijn atletiekclub in Torhout training gaan geven en regelmatig mijn lief in West-Vleteren bezoeken 

-Getrouwd in 1965 met hetzelfde eerste lief, Jo Doise, gingen we in Kortenberg ( de gemeente van de gebroeders Van Hamme) wonen waar ik onder leiding van prof . Pierloot (die zopas 80 jaar geworden is) in zijn psychiatrische instelling de

 

bewegingstherapie (nu psychomotorische therapie genoemd) mocht uitbouwen. 

-intussen was ik door prof De Nayer ook gevraagd als opvolger van Balogh voor de lessen atletiek 

-ik bleef aan topatletiek doen en onze “honeymoon” bestond uit twee internationale atletiekcompetities in Oslo en Budapest waarop ik in de gegeven “moeilijke” omstandigheden zelfs zeer goed presteerde. 

-in 1967 toen ik dus reeds op 2 plaatsen werkzaam was haalde ik toch nog mijn grootste atletieksuksessen, het Belgisch record over de 200 meter in Dublin en een kwartfinale op deuniversiade in Tokio waar ik tegen de toen wereldbefaamde Tommie Smith mocht lopen (en verliezen). 

-ik wilde mijn lic. kine behalen, liep stage in de vacantieperiodes en legde mijn licentiethesis af (1968) 

-omdat ik noch de tijd noch de klasse had om de limiettijden voor een selectie voor de Olympische Spelen van Mexico te halen stopte ik met topatletiek en concentreerde me volledig op mijn werksituaties en op mijn doctoraatsthesis die ik in 1971 verdedigde. 

-daardoor kon ik enkele vakken van prof. Pierloot overnemen in het domein van de psychomotorische therapie. Ik werd de coördinator van het specialisatiejaar psychomotorische therapie en vormde in de voorbije 39 jaar meer dan 350 psychomotorische therapeuten die overal in Vlaanderen een job vonden. 

-intussen begonnen we werk te maken van kinderen en kregen er 3, Ann, Kristof en Diederiek (nu zijn er reeds twee kleinkinderen waarop ik verzot ben).

-Na mijn doctoraat kreeg de atletiekmicrobe me terug te pakken en werd ik achtereenvolgens kinesitherapeut van de nationale en Olympische atleten , nationaal coach van de sprinters en persoonlijk trainer (gedurende 5 jaar) van Fons Brydenbach.

die één van de beste Belgische 400 meter lopers ter wereld werd. 

-In die functies reisde ik de wereld rond, dikwijls samen met met Mon Vanden Eynde

 zoals hier tijdens de Europese atletiekkampioenschappen in Athene. Zo waren we samen in het atletendorp op de Olympische Spelen van München (1972) (waar ik zelfs Serge Redingmocht masseren en met hem mijn handen “vol” had...) en Montreal (1976) waar Fons Brydenbach als vierde een “25 jaar sterk blijvend “ Belgisch record liep.(45”03). 

-Samen met Mon en andere collegae richtten we een atletiekevaluatiecentrum op , waar ondermeer de bevallige (nog steeds actieve) zwarte sprintster Merlène Ottey

 meermaals te gast was.. We hadden immers unieke meetinstrumenten ontwikkeld voor specifieke “veldtests” zoals de velocimeter om elke 10 centimeter de snelheid te kennen en destartregistratie met startblokken die een nauwkeurige analyse van de startactie mogelijk maakte.

Al deze atletiekonderzoeksactiviteiten mondden uit in twee doctoraatsthesissen

 In een volgende periode geraakte ik wat uitgekeken op de topsport, ondermeer omwille van de dopingsproblematiek en ging ik me meer concentreren op opleiding en onderzoek inzakepsychomotorische therapie en aangepaste bewegingsactiviteiten en sport voor personen met een handicap.

 -In het domein van de psychomotorische therapie ontwikkelden we evaluatie-en therapiemethoden voor psychiatrische patiënten zoals anorexia nervosapatiënten, depressieve patiënten en schizofrenen, en intellectueel gehandicapten, die in meerdere talen vertaald werden.en waarmee ik opnieuw, maar ditmaal in “congresvorm”, de wereld rond trok. Het waren de resultaten van 5 doctoraatsthesissen en tientallen licentiaatsverhandelingen in dit domein.

-Met steun van de Europese commissie en experts uit gans Europa werd ik coördinator van een Europees opleidingsprogramma “European Master in Adapted Physical Activity” in Leuven, dat ieder jaar 30 buitenlandse studenten aantrekt en nu reeds 13 jaar bestaat. 

-Tevens coördineerde ik de laatste 4 jaar een Europees Thematisch Netwerk in hetzelfde domein dat zopas een visueel attractieve CD-Rom ‘ADAPT’ produceerde als basiscurriculum in aangepaste bewegingsactiviteiten en sport voor personen met een handicap voor alle Europese universiteiten.

Deze CD-Rom zal kortellings in 15 talen beschikbaar zijn. 

-Deze Europese activiteiten kregen een brede Europese uitstraling omdat alle Europese lidstaten erbij betrokken werden

en vorig jaar kreeg ik er een eredoctoraat voor in het Poolse Warschau.

Zelfs onze paus kwam er speciaal naar zijn vaderland voor terug,  en zwaaide enthousiast met onze bekroonde CD-Rom.

-Naast al deze internationale activiteiten , heb ik ook binnen de faculteit beleidsfuncties als programmadirecteur LO en Kinesitherapie vervuld en dit gedurende 9 jaar.

Zo mocht ik ondermeer het nieuwe 5-jarige kine-curriculum realiseren om het vervolgens “in te passen” in de nieuwe bachelor- masters structuur en om het vorige maanden te ‘moetenomzetten’ in de nieuwe 3+1+1 structuur.

 -Niettegenstaande al deze drukke en gevarieerde activiteiten bleef ik de sportbeoefening trouw.

 -Op eerder gevorderde leeftijd (maar het was er niet minder intens door) , leerde ik het “ski-orgasme” ontdekken, en werd een fervente tennisser (en kwam zelfs eens op een Leuvens tornooi in halve finale tegen Jean Vandermotten uit).

Meest hou ik het echter bij recreatief tennis op zaterdag met vaste vrienden en vriendinnen zoals Dirk Van Gerven , Hugo Offeciers en zijn Rieteke, en uiteraard Nic Van Gerven die hier door twee mannen in de armen genomen wordt....

. Zij kent me zo goed dat ze zelfs heeft voorgesteld om mijn CV te schrijven.....maar dat vond ik “des güten zuviel”..... 

-Ook heb ik het fitnessen terug ontdekt maar nu niet meer met twee mannen op mijn schouders, maar met meer “rugvriendelijke” en verfijnde toestellen die ik hier op 10 meter van mijn bureel ter beschikking heb.

Uiteraard blijft lopen mijn basisbiotoop . De snelheid is wat afgebot maar de uithouding is nu belangrijker en we trainen nu wekelijks met een vast groepje (waaronder een BV: Dirk Tieleman) in het vooruitzicht van de 20 kilometer van Brussel. 

-En om het snelheidsgevoel toch te kunnen behouden rij ik veel met de motor.

 

-Bij deze heel interessante levensloop die ik tot nu toe heb mogen ervaren speelden de “mannen van ons jaar” een heel belangrijke rol. 

-Vooreerst en vooral Geert Goubert die “op de barricaden” gestaan heeft om onze vroegere “niet-Vlaamse” professoren te laten vervangen door ”vele mannen van ons jaar” (Ulrik, Dirk, Jos, Jan, en mezelf).

Wij zijn voor een groot deel onze universitaire carrière aan hem verschuldigd.

Zonder hem was ik nu wellicht reeds een gepensioneerde leraar geweest aan de regentenschool in Torhout.

Dank daarvoor Geert. 

-Ook uiteraard dank aan de decanen van ons jaar, Dirk en Jan. Zij waren voor mij de ideale decanen om mijn doelstellingen te realiseren, wellicht omdat ze met mijn moeilijk karakter en doorzettingsvermogen reeds zo lang vertrouwd waren...

-dank ook aan Hans doordat hij door zijn groot zwaar lijf mijn “squatspieren” heeft versterkt en vooral ook omdat er op zijn brede schouders dan nog een comfortabele zitplaats was voor een tweede man....Bert Van Brugge 

-uiteraard ook omdat hij als websitespecialist dit uniek document heeft gerealiseerd. 

-en zeker niet te vergeten ook veel dank aan Dirk en Nic die dit ganse gevarieerde “zootje “zo lang en zo intens bij elkaar konden houden.....“chapeau”.......

 

Emeritaatviering professor Herman Van Coppenolle

Professor Christophe Delecluse (FaBeR), professor Michel Probst (FaBeR),

professor Gudrun Doll--Tepper (Freie Universität Berlin), mevrouw Angelique Verli (Europese Commissie) en mevrouw Jackie Lauff (student Erasmus Mundus) lichten tijdens de academische zitting

de loopbaan van professor Herman Van Coppenolle (‘Van Belgisch atleet tot Europees academicus’) toe.

De zitting eindigt met een woord van de jonge emeritus,

professor Herman Van Coppenolle

□ zal/zullen aanwezig zijn op de academische zitting

□ kan/kunnen niet aanwezig zijn op de academische zitting

□ zal/zullen aanwezig zijn op de receptie

□ kan/kunnen niet aanwezig zijn op de receptie

□ wenst zijn/haar toga te reserveren

Mogen wij u vriendelijk vragen dit kaartje ingevuld terug te sturen voor 11 december 2006.

Fax + 32 16 32 91 96 – Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

En naar het schijnt is de emeritaatsviering goed verlopen. Dat is te zien aan de uitbundige  gelaatsuitdrukkingen  van zijn discipelen, die Herman tot het laatste op de handen dragen.

Alleen kunnen we niet horen of ze nu "Hip, hip, h....'" roepen of "Gooit hem b....." .

Prom64 wenst Herman nog een vruchtbaar post-emeritaat toe, want hij blijft  nog actief in Erasundus en in zijn Europees thematisch netwerk: " Meer fysieke activiteit oudere personen met een handicap".

Ad multos annos !!